Gaman að vita hvenær vinstri sinnaðir fjölmiðlar landsins, Ríkisútvarpið, Fréttablaðið, Kjarninn og DV muni fara í rannsókarbrækurnar og kanni hvaða þingmenn á Alþingi Íslendinga sóttum um leiðréttinguna og hvað þeir fengu.
Ég held að fleirum en mér þætti sérstaklega forvitnilegt að sjá hvernig staðan er á þessu máli hjá þingmönnum stjórnarandstöðunnar, þeim sem hæst gala gegn leiðréttingu á því óréttlæti sem hrunið olli eigendum íbúðarhúsnæðis. Munum að vinstri stjórn Jóhönnu og Steingríms tók afstöðu með skuldareigendum og nokkrum hátekjuskuldurum en neituðu almenningi um aðstoð.
Staðreyndin er einfaldlega þessi. Ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms gat aldrei tekið á skuldavanda heimilanna. Hún kunni það ekki og lét því auðnu ráða. Það var hæstiréttur landsins sem kom heimilunum til bjargar með því til dæmis að lýsa gengistryggingu lána ólöglega.
Þáttur Árna Páls Árnasonar, formanns Samfylkingarinnar og þáverandi félagsmálaráðherra, var ekki geðfelldur. Hann lét setja lög réttu skertan hlut banka og fjármálafyrirtækja vegna dómsins og það gegn hagsmunum almennings. Hann og ríkisstjórnin og meirihluti Alþingis tók afstöðu gegn þjóðinni.
Enn er Árni Páll og vinstra hyskið (svo gripið sé til orðfæris vinstra mannsins Einars Kárasonar, stjórnmálamanns) jafn ráðalaust og fyrr. Hin eina bót sem almenningi stendur til boða eftir eignabrunann í kjölfar hrunsins er að mati þessa liðs ótæk. Þetta segir aðeins eitt. Pólitík vinstri manna er skelfilega fjandsamleg almenningi í landinu. Hún er auðvitað tómt skrum ef efndir fylgja ekki fögrum loforðum.
Þingmenn sem lögðust gegn og gagnrýndu leiðréttinguna en sóttu engu að síður persónulega um hana eru að sjálfsögðu uppvísir að hræsni og skrumi. Trúir þeirri kröfu sem þeir gera til annarra þá eiga þeir auðvitað tvo kosti: Segja af sér eða biðjast afsökunar (væntanlega á tvöfeldni sinni eða jafnvel einhverju öðru sem þeim dettur í hug, af nógu er að taka).